Gylfi Dalmann Aðalsteinsson, dósent við Háskóla Íslands sem kennir nú vinnumarkaðsfræði í meistaranámi, óskaði eftir því við formann félagsins að hann kæmi og hitti nemendur hans. Tilgangurinn var sá að formaður færi yfir stöðu verkalýðshreyfingarinnar, mikilvægi hennar og hin ýmsu mál er lúta að starfsemi hreyfingarinnar. Að sjálfsögðu varð formaðurinn við þessu erindi en þetta er í fjórða sinn á nokkrum árum sem hann hittir nemendur Gylfa í þessum tilgangi.

Formaður fór víða í klukkustundarlöngu erindi sínu og kom meðal annars inn á mikilvægi verkalýðshreyfingarinnar og þá mörgu stóru sigra sem hreyfingin hefur unnið á liðnum áratugum. Hann kom einnig inn á það að honum hefur fundist hafa hallað allverulega undan fæti hvað baráttuanda innan hreyfingarinnar varðar á liðnum árum. Fjallaði hann um svokallaða samræmda launastefnu, lífeyrismál, ofurlaunastefnu og komandi kjarasamninga svo eitthvað sé nefnt.  

Þetta var afar skemmtileg stund að mati formanns enda fékk hann margar spurningar tengdar hinum ýmsu málefnum hreyfingarinnar enda. Þetta er jafnframt ágætt tækifæri til að koma upplýsingum á framfæri um starfsemi íslenskrar verkalýðshreyfingar. Hún er mikilvæg og verður mikilvæg en það er grundvallaratriði fyrir forystumenn í verkalýðshreyfingunni að hlusta vel á rödd alþýðunnar því það er alveg morgunljóst að hægt er að gera betur í hinum ýmsu baráttumálum er lúta að hagsmunum launafólks og nægir að nefna í því samhengi kjör þeirra sem hvað höllustum fæti standa í íslensku samfélagi.

Athygli launagreiðenda er vakin á því að nú er búið að tengja launagreiðendavef VLFA við kröfuþjónustu í heimabanka, þannig að þegar skilagreinum er skilað rafrænt er nú hægt að velja um að fá kröfuna senda beint í bankann. Við þetta skapast óneitanlega hagræði, en til þessa hafa launagreiðendur sjálfir þurft að muna að millifæra iðgjöldin á eindaga.

Hvorki er hægt að fá kröfur senda í banka þegar skilagreinum er skilað á pappír, né í tölvupósti, heldur einungis þegar aðgangur á launagreiðendavef er notaður til að koma skilagreininni til skila, hvort heldur sem er beint úr launakerfinu eða á launagreiðendavefnum. Launagreiðendur eru því hvattir til að sækja um aðgang að vefnum og nota hann, slíkt veitir góða yfirsýn yfir iðgjaldaskil og skuldastöðu.

Hægt er að sækja um aðgang hér, og fá lykilorð sent um hæl í heimabanka. Inni á launagreiðendavefnum, undir liðnum "stillingar" er hægt að breyta notendaupplýsingum og haka við þar til gerðan reit, sé óskað eftir því að kröfur myndist í heimabanka.

Í næsta mánuði verður Verkalýðsfélag Akraness nírætt og er vinna nú hafin við útgáfu afmælisblaðs sem mun koma út í kringum afmælið. Í blaðinu verða viðtöl, myndir, fréttir og sögumolar af ýmsum toga.

Félagsmenn sem luma á efni í blaðið, myndum eða frásögnum eru hvattir til að hafa samband við skrifstofu félagsins í síma 430 9900 eða senda póst á This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..

Þegar betur er rýnt í fjárlagafrumvarpið kemur í ljós að enn og aftur er ráðist á þá sem síst skyldi, semsagt íslenskt verkafólk. Í frumvarpinu kemur fram að hætta eigi greiðslum af hálfu hins opinbera til jöfnunar á örorkubyrði lífeyrissjóða en skerða á þessar greiðslur um 20% á næsta ári og svo 20% næstu 5 árin þannig að árið 2019 muni greiðslur vegna jöfnunar á örorkubyrði lífeyrissjóða heyra sögunni til.

Ekki er víst að allir geri sér grein fyrir hvað þetta þýðir. Jú, þetta þýðir á mannamáli að lífeyrisréttindi, sérstaklega verkafólks, munu 100% verða skert enn frekar en orðið er. Jöfnun á örorkubyrði lífeyrissjóðanna var sett á einfaldlega vegna þess að örorkubyrðin leggst misjafnlega þungt á lífeyrissjóði og getur numið allt frá 6% upp í 43% af lífeyrisgreiðslum sjóðanna. Á þessu sést hversu misjafnlega örorkubyrðin leggst á lífeyrissjóðina.

Þær bláköldu staðreyndir liggja fyrir, að örorkubyrðin er lang lang mest hjá lífeyrissjóðum sem íslenskt verkafólk á aðild að. Í dag eru yfir 18.000 öryrkjar sem fá greiðslur frá lífeyrissjóðunum og sem dæmi þá eru greiðslur vegna örorku í lífeyrissjóði sem félagsmenn í Verkalýðsfélagi Akraness tilheyra um 32% af heildargreiðslum út úr sjóðnum. Já takið eftir, 32%.

Því miður er það bláköld staðreynd að öryrkjum hefur fjölgað gríðarlega á undanförnum árum og nægir að nefna í því samhengi að árið 2006 voru öryrkjar 13.000 en eru í dag komnir yfir 18.000 og hefur því fjölgað um 38% á þessum árum. Þetta er grafalvarleg þróun því aukning á örorkubyrði sjóðanna þýðir ekkert annað heldur en skerðingu fyrir þá sem eru greiðendur inn í lífeyrissjóðina. Jöfnun örorkubyrði var sett á vegna þess hversu misþungt örorkulífeyrisgreiðslur falla á lífeyrissjóðina og þótti rétt á sínum tíma að jafna þennan aðstöðumun sem sjóðirnir búa við. En nú á semsagt að hverfa frá því og það mun klárlega bitna langharðast á ófaglærðu íslensku verkafólki þar sem örorkubyrðin er langmest.

Hvaða sanngirni er fólgin í því að íslenskt verkafólk þurfi sjálft að samtryggja sig í gegnum sína lífeyrissjóði eins og nú er gert? Í huga formanns VLFA er krafan skýr, örorkuþátturinn skal fara yfir til ríkisins enda hlýtur það að vera hlutverk samfélagsins alls að sjá um að tryggja sína þegna fyrir meðal annars örorku. Ekki er hægt að hafa þetta eins og er í dag þar sem örorkubyrðin er afar mismunandi eftir atvinnugreinum, menntun og öðru slíku sem leiðir klárlega til þess að skerða þarf réttindi hjá ófaglærðu fólki meira heldur en hjá öðrum vegna mikillar örorkubyrði. 

Það er óhætt að segja að árásum stjórnvalda á kjör verkafólks ætli seint að linna. Í fyrra var verkafólk með tekjur undir 250.000 kr. á mánuði skilið eftir þegar kom að skattalækkunum og nú stendur til að hækka matarskattinn sem klárlega mun bitna harðast á tekjulitlu verkafólki enda notar það hlutfallslega mest af sínum ráðstöfunartekjum til matarinnkaupa. Og svo bætast þessar árásir núna við þar sem jöfnun greiðsla vegna örorkubyrði lífeyrissjóðanna á að leggjast af í áföngum sem klárlega mun bitna hvað harðast á íslensku verkafólki. Nú er mál að linni.