Undanfarna daga hafa iðnaðarmenn verið að störfum í sumarbústað félagsins í Húsafelli. Unnið hefur verið að því að skipta um eldhúsinnréttingu og endurnýja tæki auk ýmiss viðhalds. Endurbættur bústaður verður klár til útleigu í lok vikunnar.

Það er Trésmiðjan Akur sem tók að sér verkið, en þar er um að ræða rótgróið fyrirtæki hér á Akranesi þar sem starfa á þriðja tug félagsmanna VLFA.

Viðhald orlofshúsa er eitt af hlutverkum Orlofssjóðs Verkalýðsfélags Akraness sem á og rekur fjóra sumarbústaði svo og þrjár íbúðir á Akureyri.

Þær voru ekki glæsilegar fréttirnar sem sjómönnum bárust í dag því samkvæmt nýju skattafrumvarpi fjármálaráðherra verður sjómannaafslátturinn lagður af í þrepum á næstu fjórum árum.

Tugir sjómanna eru í sjómannadeild Verkalýðsfélags Akraness og á þeirri forsendu mótmælir Verkalýðsfélag Akraness þessari aðför ríkisstjórnarinnar að einni mikilvægustu stétt okkar landsmanna sem eru jú sjómenn þessa lands. En það verða einmitt þeir sem munu koma til með að leggja hvað mest af mörkum við að vinna íslenskt efnahagslíf úr þeim hremmingum sem það er nú í.

Sjómannaafslátturinn á sér áratuga langa sögu og er klárlega hluti af launakjörum sjómanna og það má ekki gleyma því að sjómenn vinna við afar erfiðar aðstæður á degi hverjum og eru fjarri sínum fjölskyldum svo vikum skiptir í mörgum tilfellum. Það er líka rétt að minna á að almennir launþegar njóta dagpeninga ef þeir þurfa að vera fjarri sínum heimilum um lengri eða skemmri tíma. Og að sjálfsögðu á slíkt að gilda um sjómenn einnig.

Sjómenn hafa þurft að taka á sig umtalsverða kjaraskerðingu á undanförnum árum sökum samdráttar í aflaheimildum þó vissulega sé gengisfall krónunnar að hjálpa þeim þessa stundina. Það er einnig rétt að minna fólk á að sjómenn þurfa að taka þátt í svokölluðu olíugjaldi og eru þeir ein af fáum stéttum þessa lands sem þurfa að borga sérstaklega fyrir að stunda sína vinnu. Það mætti líkja þessu við að strætóbílstjórar þyrftu að borga sérstakt olíugjald fyrir að aka strætó eða þá að starfsmenn í stóriðjum þyrftu að greiða með stóriðjufyrirtækjunum í raforkugjaldi. Með öðrum orðum þá er ekki allt sem sýnist varðandi launakjör sjómanna.

Það kom í fréttum í dag að Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra, segi að sjómannsstarfið hafi breyst mikið á undanförnum árum. Vissulega er það rétt að starfið hefur breyst mikið og öryggi sjómanna hefur stóraukist á liðnum árum en Steingrímur hefði gott af því að fara og kynna sér störf sjómanna og þau vinnuskilyrði sem þeir þurfa oft á tíðum að vinna við í aftakaveðrum. Honum myndi þá væntanlega snúast hugur um afnám sjómannaafsláttar þegar hann sæi við hvaða aðstæður sjómenn þurfa oft að glíma við.

Formaður Verkalýðsfélags Akraness skorar á ríkisstjórn Íslands að hlífa sjómönnum og hverfa frá þessum áformum án tafar því án íslenskra sjómanna er íslenskt þjóðfélag afskaplega illa statt.

Það er spurning hvort sjómenn íhugi ekki alvarlega að grípa til róttækra aðgerða vegna þessara aðgerða ríkisstjórnar og það ríkisstjórnar sem vill kenna sig við félagshyggju og jafnaðarstjórn.

Í fréttum í gær kom fram að Lilja Mósesdóttir, formaður viðskiptanefndar Alþingis, teldi að bankarnir væru ekki að fara að lögum og reglum hvað varðar afskriftir hjá fyrirtækjum. Ef þetta er rétt er þetta grafalvarlegt mál en það sem er enn alvarlegra er það að það er verið að afskrifa skuldir hjá fyrirtækjum og eignarhaldsfélögum svo milljörðum ef ekki tugum skiptir á meðan alþýða landsins er þvinguð til að greiða allar sínar skuldir upp í topp og helst meira til.

Nægir að nefna í því samhengi viðtal sem var við ung hjón á Bylgjunni í gær en á heimasíðu Bylgjunnar segir um efni viðtalsins: 

Samviskusamt, venjulegt fólk sem vildi gera allt til að greiða svimandi hækkandi skuldir sínar, þrátt fyrir að hafa ekki átt raunverulegan þátt í hækkun þeirra eftir hrun. Nýi Kaupþing banki (Arion banki) sýndi engan samstarfsvilja og kreisti allar eigur þeirra út úr þeim. Í dag standa þau eftir með engar eigur og að auki 16 milljón króna skuldabréf sem bankinn neyddi þau til að skrifa upp á. Hann íhugaði sjálfsmorð.  Hlusta hér

Það er þyngra en tárum taki að horfa upp á bankana afskrifa skuldir fyrirtækja og það jafnvel án þess að fara eftir lögum og reglum eins og formaður viðskiptanefndar Alþingis hefur haldið fram. Hvernig má það vera að ekki sé hægt að koma skuldsettum heimilum til hjálpar á sama tíma og slíkar afskriftir eiga sér stað?

Rétt er að rifja upp hver úrræði Ríkisstjórnarinnar eru gagnvart gengistryggðum bílalánum en þar stendur skuldaranum til boða að færa gengisvísitöluna aftur til 1. maí 2008 sem léttir á greiðslubyrðinni. Til boða stendur að lengja lánið um 3 ár og ef skuldin er ekki að fullu greidd þá á skuldarinn valmöguleika sem er fólginn í því að skila bifreiðinni og fá restina niðurfellda. Með öðrum orðum: Lánveitandinn fær allt sitt til baka og vel það. Þetta er svona í hnotskurn það sem er verið að bjóða almenningi upp á á meðan allt önnur lögmál gilda um skuldir fyrirtækja.

Hver skyldi hafa verið einn af þeim mönnum sem unnu að tillögum í félagsmálaráðuneytinu til hjálpar skuldsettum heimilum? Jú, það var Yngvi Örn Kristinsson, fyrrum forstöðumaður hagfræðisviðs Landsbanka Íslands, en hann hefur sett fram 229 milljóna kröfu í þrotabú Landsbankans.  Yngvi hefur látið hafa eftir sér að ekki sé grundvöllur til almennra leiðréttingar á skuldum heimilanna.  Þessi sami einstaklingur fer fram á 230 milljónir úr þrotabúi Landsbankans og þegar málið varð opinbert átti að reyna að klóra í bakkann með því að gefa út yfirlýsingu sem byggðist á því að ef krafan yrði viðurkennd myndi hún renna til góðgerðarmála.

Yngvi Örn var ráðinn af Árna Páli Árnasyni til ráðgjafarstarfa í félagsmálaráðuneytinu og verður sú ráðning að teljast stórundarleg í ljósi fyrri starfa viðkomandi einstaklings. Græðgin og siðleysið virðist einfaldlega engan enda ætla að taka og á sama tíma verður alþýða þessa lands að blæða illilega fyrir þá græðgi og siðleysi sem ríkt hefur í þessu samfélagi á liðnum árum og áratugum.