Í kvöld verða aðalfundir opinberrar deildar, almennrar deildar, iðnsveinadeildar, stóriðjudeildar og matvæladeildar Verkalýðsfélags Akraness haldnir sameiginlega. Þessi sameiginlegi fundur verður haldinn í Gamla kaupfélaginu og hefst klukkan 18.

Dagskrá fundarins er eftirfarandi:

1. Venjubundin aðalfundarstörf

2. Staða kjaramála

3. Önnur mál

Að fundi loknum verður boðið upp á súpu og brauð.

Það er óhætt að fullyrða að íslenskri alþýðu þessa lands ofbauð þau ofurlaun sem æðstu stjórnendur fjármálageirans skömmtuðu sér fyrir bankahrunið.  Á þessum tíma horfði almenningur upp á þessa snillinga skammta sér ofurlaun sem námu frá fleiri milljónum á mánuði upp í tugi milljóna svo ekki sé nú talað um þegar fyrrverandi bankastjóri Glitnis, Lárus Welding, fékk 300 milljónir fyrir það eitt að hefja störf hjá nýjum banka.

Þegar verkalýðshreyfingin og fleiri aðilar gagnrýndu kaupréttarsamninga, bónusa og önnur ofurlaun hjá starfsmönnum fjármálastofnana á sínum tíma þá komu skýr svör frá þeim aðilum sem þáðu þessi ofurlaun:  ykkur grálúsuga almúganum kemur þetta ekkert við.

Í búsáhaldabyltingunni var þess krafist að tekin yrðu upp ný gildi og gildi er lúta að græðgi, sérhagsmunagæslu og hroka í garð almennings yrðu látin víkja fyrir nýjum gildum sem lúta að réttlæti, jöfnuði og virðingu.  Á þessum gildum vildi alþýða þessa lands sjá hið nýja Ísland byggt upp.

Núna þurfum við hins vegar að horfa upp á græðgisvæðinguna skjóta rótum í bankakerfinu á nýjan leik ef marka má fréttir af ofurlaunum bankastjóra Arion banka. Eins og fram hefur komið í fréttum þá hafa laun Höskuldar Ólafssonar núverandi bankastjóra Arion  hækkað um 145% frá árinu 2008 og nema nú 4,3 milljónum á mánuði.

Þessar hækkanir áttu sér stað á sama tíma og íslenskir launþegar voru þvingaðir til að fresta og afsala sér hluta af sínum launahækkunum samhliða stöðugleikasáttmálanum sáluga vegna efnahagshrunsins. Það er ekki bara að fréttir af þessum ofurlaunum birtist íslensku launafólki þessa dagana, heldur var fyrir örfáum dögum síðan kynnt vegleg hækkun til héraðs- og hæstaréttadómarar sem nam rúmum 100.000 kr. á mánuði. Núna gera Samtök atvinnulífsins þá kröfu á íslenska launþega að þeir gangi frá afar hófstilltum kjarasamningum til að mæta efnahagsvanda íslensks atvinnulífs. Gangi það eftir verða mánaðarlegar hækkanir um eða undir 10.000 kr. á mánuði. Með öðrum orðum, enn og aftur á það að vera íslenskt launafólk sem á að slá af sínum kröfum á meðan einstakir hópar geta skammtað ríflega sín launakjör svo nemur hundruðum þúsunda króna hækkun á mánuði.

Nú held ég að sé komið að algjörri ögurstundu hjá alþýðu þessa lands og nú þurfi hún að rísa aftur upp og það með afgerandi hætti. Því það er alveg ljóst að það er stefnt leynt og ljóst að því að taka að nýju upp gömlu gildin, gildin sem lutu að græðgi, sérhagsmunagæslu og hroka í garð almennings. Á þeirri forsendu er það alþýða þessa lands sem þarf að sjá til þess að græðgisvæðingin nái ekki aftur að skjóta rótum í okkar samfélagi, það er búið að níðast nóg á almenningi í þessu landi og við vitum hvað þarf til að stjórnvöld og bankastjórnendur hlusti á almenning í þessu landi. Nú þarf að dusta rykið af búsáhöldunum.

Nú þarf að standa við loforðinEnn og aftur fá skuldsett heimili að finna fyrir þeim skelfilega skaðvaldi sem verðtryggingin er, en samkvæmt fréttum í gær þá hafa verðtryggð lán íslenskra heimila hækkað um sex milljarða króna vegna hækkunar á olíu- og bensínverði á síðustu tveimur vikum. Þessari hækkanir valda 0,5% hækkun á neysluvísitölu sem hefur það sjálfkrafa í för með sér að höfuðstóll verðtryggðra lána hækkar sem því nemur. 

Það alveg hægt að fullyrða að skuldsett heimili eru blóði drifin vegna verðtryggingarinnar í kjölfar efnahagshrunsins. Það er ekki bara að skuldsett heimili þurfi núna að taka við tugmilljarða Icesave-skuld sem sett hefur allt á annan endann í samfélaginu. Á meðan deilt er um Icesave þá liggur fyrir sú blákalda staðreynd að verðtryggðar skuldir heimilanna hafa hækkað um tæpa 300 milljarða frá janúar 2008 til dagsins í dag. Og halda áfram að hækka. Á sama tímabili hafa verðtryggðar innistæður fjármagnseiganda hækkað um fleiri hundruð milljarða.

Það er þyngra en tárum taki að verða vitni að því að núverandi ráðamenn þjóðarinnar bæði Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra og Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafa ítrekað talað um að afnema þurfi þann dragbít sem verðtrygging er íslenskum heimilum en ekkert gerist. Það vafðist hins vegar ekki fyrir þessum aðilum að afnema verðtryggingu persónuafsláttar sem samið var umsamhliða kjarasamningum 2006 og 2008. En verðtrygging persónuafsláttar hefur verið eitt af helstu baráttumálum verkalýðshreyfingarinnar í áraraðir.

Svikin loforð

Rétt er að rifja um ummæli sem Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra lét falla 16. febrúar 2009 , en hann sagðist vilja afnema verðtrygginguna þegar að búið væri að ná niður verðbólgunni. Það liggur fyrir að verðbólgumarkmiðum Seðlabankans hefur verið náð og verðbólgan er komin niður fyrir neðri vikmörk Seðlabankans sem eru 2,5%. Hví í ósköpunum leggur fjármálaráðherrann ekki fram frumvarp um afnám verðtryggingar á fjárskuldbindingum í ljósi áðurnefndra loforða? Er ekkert að marka ráðamenn þessarar þjóðar?

Eins og áður hefur komið fram þá er það ekki aðeins fjármálaráðherrann sem hefur ýjað að því að afnema ætti verðtrygginguna, heldur hefur Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, og 12 aðrir þingmenn Samfylkingarinnar, lagt fram nokkur frumvörp um afnám verðtryggingar á fjárskuldbindingum. Það gerðu þau á 128., 130. og 131. löggjafarþingi. Á þessu sést að nú hafa bæði fjármálaráðherra og forsætisráðherra talað digurbarkalega um afnám og ósanngirni verðtryggingarinnar fyrir skuldsett heimili.

Núna er kjörið tækifæri bæði fyrir stjórnarflokkana og stjórnarandstöðuflokkana að sýna í verki að þeir séu að vinna fyrir alþýðu þessa lands og afnema þennan skaðvald sem verðtryggingin er. Enda skuldar Alþingi Íslendinga skuldsettum heimilum það að þessi skefjalausa ósanngirni sem ríkir á milli fjármagnseigenda og skuldsettra heimila verði afnumin í eitt skipti fyrir öll.

Ætlar norræna velferða- og félagshyggju ríkisstjórnin að halda áfram að slá skjaldborg í kringum fjármagnseigendur af fullum þunga á meðan skuldsettum heimilum er fórnað á altari verðtryggingarinnar? Ef ríkisstjórnin hefur hvorki kjark né þor til að afnema verðtrygginguna þá verður verkalýðshreyfingin að tryggja að laun verði einnig verðtryggð. 

Álfyrirtækin mala gull en mega ekki hækka launHún var afar jákvæð fréttin sem birtist í dag þar sem fram kemur að fari svo að haldist heimsmarkaðsverð á áli út árið eins og það er í dag gætu íslensku álverin hagnast um 38 milljarða kr. aukalega miðað við meðalverðið í fyrra.

Álverðið stendur nú í 2.612 dollurum á tonnið á málmmarkaðinum í London (LME) miðað við þriggja mánaða framvirka samninga og hefur ekki verið hærra síðan sumarið 2008. Samkvæmt upplýsingum frá LME var meðalverðið á markaðinum 2.197 dollarar á tonnið í fyrra. Mismunurinn þar á milli er því 415 dollarar á tonnið.

Það er því þyngra en tárum taki að þurfa að standa í því að Samtök atvinnulífsins neiti að ganga frá samningum m.a. við starfsmenn álfyrirtækja vegna þess að verið sé að vinna með forystu Alþýðusambands Íslands að samræmdri launastefnu, launastefnu þar sem ekkert tillit á að taka til þeirrar bláköldu staðreyndar að útflutningsfyrirtæki og m.a. álfyrirtæki eru að skila gríðarlegum hagnaði vegna gengisfalls krónunnar og hækkunar á afurðaverði.

Það er eins og áður sagði með ólíkindum að unnið sé að samræmdri launastefnu þar sem ekki má undir nokkrum kringumstæðum taka tillit til góðrar stöðu þessara útflutningsfyrirtækja. Eins og margoft hefur komið fram hér á heimasíðunni þá er VLFA algjörlega tilbúið að sýna skilning þeim atvinnugreinum sem eiga undir högg að sækja vegna efnahagshrunsins. En að sama skapi gerir félagið kröfu um það að þau fyrirtæki sem eru að skila tugum milljarða króna hagnaði skili kaupmáttarskerðingunni til baka til sinna starfsmanna enda eru engar forsendur fyrir því að setja starfsmenn útflutningsfyrirtækja undir sama hatt og fyrirtæki sem berjast í bökkum í núverandi árferði.