Ársfundi ASÍ lauk í gær.  Eins fram hefur komið hér á heimasíðunni þá var megin þema þessa fundar hnattvæðingin og íslenskur vinnumarkaður. 

Einnig voru fleiri mál til umræðu eins og t.d breytingar á skipulagi hjá Alþýðusambandi Íslands.  Tillagan gekk út það að  fjölgað yrði úr 15 manna miðstjórn í 31, reiknað var með að miðstjórn kæmi saman fjórum sinnum á ári.  Einnig var í tillögunum gert ráð fyrir að stofnuð yrði 11 manna framkvæmdastjórn sem yrði skipuð forseta, varaforseta, formönnum landssambanda og þriggja stærstu aðildarfélaga.

Ef þessi tillaga hefði verið samþykkt þá hefði einungis einn landsbyggðar fulltrúi átt sæti í framkvæmdastjórn ASÍ og aðeins ein kona.  Það var að mati fulltrúa þeirra félaga sem komu af landsbyggðinni algerlega óásættanlegt.  

Einnig var í tillögunni búið að eyrnamerkja þá aðila sem áttu að eiga sæti í framkvæmdastjórn Alþýðusambandsins.  Fannst mörgum það ekki beint lýðræðislegt að í lögum ASÍ væri nánast búið að ákveða hverjir eigi sæti í framkvæmdastjórn sambandsins.  

Það kom því fulltrúum Verkalýðsfélags Akraness ekki mikið á óvart að áðurnefndar lagabreytingar skyldu hafa verið felldar.

Það þýðir samt sem áður ekki svo að menn sé á eitt sáttir með það skipulag sem nú er við lýði hjá ASÍ, þó svo að þessar skipulagsbreytingar hafi verið felldar.   

Ársfundur Alþýðusambands Íslands hófst í morgun með ávarpi frá forseta ASÍ, Grétari Þorsteinssyni.  Einnig flutti Magnús Stefánsson félagsmálaráðherra ávarp.  Verkalýðsfélag Akraness hefur rétt á fjórum fulltrúum á ársfundinn og eru þeir Vilhjálmur Birgisson, Þórarinn Helgason, Tómas Rúnar Andrésson og Björgólfur Einarsson.

Megin þema þessa ársfundar er Ísland og hnattvæðingin.  Á fundinum verður farið yfir þau áhrif sem hnattvæðingin hefur haft á íslenskt samfélag.  Það er alveg ljóst að hnattvæðingin hefur bæði kosti og galla hér á landi.  

Íslenskir launþegar hafa svo sannarlega orðið varir við áhrif hnattvæðingarinnar hér á landi, en hún birtist okkur í stórauknu flæði erlends verkafólks frá hinum ýmsu ríkum.

Hnattvæðingin hefur gert það að verkum að aðgengi atvinnurekanda að ódýru erlendu vinnuafli hefur stóraukist.  Því miður hafa sumir atvinnurekendur og reyndar alltof margir nýtt sér bága stöðu þessa fólks.  Sagan sýnir okkur að það er verið að brjóta á erlendu verkfólki út um allt land, bæði hvað varðar laun sem og önnur starfkjör.  

Verkalýðshreyfingin verður í heild sinni að skera upp herör gegn þeim atvinnurekendum sem vísvitandi brjóta á réttindum erlends vinnuafls sem hingað kemur til starfa.  Verkalýðshreyfingin getur ekki horft uppá það að áratuga löng barátta fyrir bættum réttindum og kjörum íslenskra verkamanna, verði gjaldfelld með auknu aðgengi að ódýru erlendu vinnuafli.