Eins og flestir vita var eitt af meginverkefnum síðustu kjarasamninga að semja með þeim hætti að sköpuð yrðu skilyrði fyrir lækkun verðbólgu og vaxta og hefur það sýnt sig að það er að raungerast. Verðbólgan var 6,6% þegar kjarasamningar voru undirritaðir og stýrivextir stóðu í 9,25% en núna er verðbólgan komin niður í 5,1% og stýrivextir í 8,5%. Vissulega eru vonbrigði að Seðlabankinn sé ekki búinn að lækka vexti umtalsvert meira en raun ber vitni en allir greiningaraðilar tala um að stýrivaxtalækkunarferli sé hafið af fullum þunga.

Það voru hinsvegar gríðarleg vonbrigði að sjá að bæði Íslandsbanki og Arion banki hafa hækkað verðtryggða vexti sína umtalsvert og nægir í þessu samhengi að nefna að Arion banki hefur á rúmum 60 dögum hækkað breytilega verðtryggða vexti um 1% og Íslandsbanki um 0,8%. Þetta gera þeir þrátt fyrir að verðbólga sé á hraðri niðurleið og stýrivextir hafi lækkað um 0,75%. Verkalýðsfélag Akraness gagnrýndi þessa ákvörðun viðskiptabankanna tveggja harðlega og fyrir helgina átti formaður í samskiptum við bankastjóra tveggja af viðskiptabönkunum þremur. Annan þeirra talaði hann við símleiðis en átti svo ásamt formanni Samtaka atvinnulífsins fund með forsvarsmönnum Landsbankans þar sem farið var yfir stöðuna. Það var ánægjulegt að á þeim fundi tilkynnti bankastjóri Landsbankans að bankinn hefði ekki í hyggju að hækka verðtryggða vexti. Það er alveg ljóst að það þarf að veita fjármálakerfinu kröftugt aðhald og kom fram í máli formanns við báða þessa bankastjóra að það myndi félagið gera nú sem hingað til. En það er æði margt sem bendir til þess að verðtrygging sé aðalorsakavaldur þess að við búum við tvöfalt eða jafnvel þrefalt hærra vaxtastig en þau lönd sem við viljum bera okkur saman við.

Það er hinsvegar með ólíkindum að verða vitni að því að lífeyrissjóðirnir hafa verið að hækka verðtryggða vexti að undanförnu og nægir að nefna að Gildi lífeyrissjóður hækkaði vexti í október um 0,4% og Lífeyrissjóður verslunarmanna mun hækka þá um 0,2% 1. desember. Eitt er víst að ef viðskiptabankarnir þrír eiga í erfiðleikum með að útskýra og færa rök fyrir sinni vaxtahækkun þá geta lífeyrissjóðirnir á engan hátt réttlætt sínar hækkanir enda liggur fyrir að lífeyrissjóðirnir eru að lána fé sem sjóðsfélagarnir leggja inn og þurfa þar af leiðandi ekki að fjármagna sig og eru einnig undanþegnir ýmsum gjöldum sem viðskiptabankarnir greiða. Þetta er algjörlega til skammar því það er mat formanns að lífeyrissjóðir eigi ekki undir nokkrum kringumstæðum að vera með hærri en 3,5% raunávöxtun á útlánum til sjóðsfélaga, einfaldlega vegna þess að það er það ávöxtunarviðmið sem sjóðirnir miða við. Þetta er eitthvað sem verkalýðshreyfingin og Samtök atvinnulífsins þurfa og verða að ræða til að tryggja réttlát lánakjör til sjóðsfélaga og sporna við okurvöxtum fjármálakerfisins.

Verkalýðsfélag Akranes undirritaði nýjan kjarasamning við Faxaflóahafnir en þessi samningur gildir fyrir gæslumenn á Grundartangasvæðinu. Kjarasamningurinn byggir að öllu leyti á þeirri launastefnu sem mörkuð var á hinum almenna vinnumarkaði í mars síðastliðnum og mun byrjendataxti ár hvert hækka um 23.750 kr. Ásamt því munu koma 0,7% til viðbótar í svokallaðan félagsmannasjóð sem greiddur verður út til starfsmanna í apríl ár hvert. Samtals mun félagsmannasjóðurinn nema 1,7% eftir þennan nýja samning. Orlofs- og desemberuppbætur hækka til samræmis því sem gerðist á hinum almenna vinnumarkaði.

Verkalýðsfélag Akraness vill vera ábyrgt og verja þá launastefnu sem mörkuð var enda liggur fyrir að ávinningurinn af því að ná niður verðbólgu og vöxtum er gríðarlegur og nú eru öll teikn á lofti um að það sé að byrja að skila árangri enda er verðbólgan á niðurleið og nemur 5,1%. Stýrivaxtalækkunarferli Seðlabankans er jafnframt hafið en við síðustu ákvörðun bankans lækkuðu stýrivextir um 0,25% og vonast formaður eftir að sjá allt að 0,50% lækkun þann 20. nóvember þegar næsti stýrivaxtaákvörðunardagur verður.

Verkalýðsfélag Akraness fagnar 100 ára afmæli í dag en það var stofnað þann 14. október 1924. Á þeirri öld sem liðin er hafa orðið gríðarlegar breytingar á atvinnulífinu, margir sigrar hafa unnist í verkalýðsbaráttunni og jafnframt hafa verið erfiðari tímar þar sem hert hefur að. Á þessum stóru tímamótum er Verkalýðsfélag Akraness bæði félagslega og fjárhagslega sterkt og heldur áfram að vinna með hag sinna félagsmanna fyrir brjósti enda eru alltaf næg verkefni til staðar þegar kemur að því að verja kaup og kjör verkafólks.

Í tilefni af 100 ára afmælinu hélt félagið opið hús á skrifstofunni að Þjóðbraut 1 föstudaginn 11. október á milli kl. 13 og 17. Boðið var upp á léttar veitingar og ýmsar gamlar myndir og munir voru til sýnis. Gríðarlega góð mæting var á opna húsið en gestir voru nokkur hundruð talsins og naut fólk þess að koma saman og samgleðjast félaginu.

Að kvöldi 11. október voru haldnir afmælistónleikar í Bíóhöllinni þar sem Helgi Björns og Reiðmenn vindanna skemmtu fyrir fullu húsi og voru þeir tónleikar mjög vel heppnaðir á allan hátt.  

Um leið og félagið þakkar öllum þeim sem sáu sér fært að koma og fagna afmælinu síðastliðinn föstudag óskar það félagsmönnum sínum innilega til hamingju með daginn.

Í tilefni afmælisins gaf félagið út afmælisrit þar sem farið er yfir sögu Verkalýðsfélags Akraness. Hægt er að nálgast ritið á skrifstofu félagsins en það verður einnig fljótlega aðgengilegt í rafrænni útgáfu.

Myndir frá föstudeginum má sjá hér.

Í gær fundaði formaður VLFA og SGS með efnahags- og viðskiptanefnd vegna hinna ýmsu laga sem nú liggja fyrir á Alþingi en SGS skilaði inn umsögn vegna tveggja mála. Annað laut að afnámi laga vegna kauptryggingar fiskvinnslufólks og hitt að hugmyndum um skerðingar og afnám á framlagi vegna jöfnunar á örorkubyrði.

Formaður kom því hátt og skýrt á framfæri við efnahags- og viðskiptanefnd að ef hugmyndir þeirra varðandi skerðingu og afnám á framlagi vegna jöfnunar á örorkubyrði verða að veruleika þá er það alvarleg árás á réttindi verkafólks í lífeyrissjóðunum. Lífeyrissjóðir verkfólks sem vinnur erfiðisvinnu eru með langmesta örorkubyrði af öllum á íslenskum vinnumarkaði og sökum þess er réttindaávinnsla minni en hjá öðrum sjóðum. Framlagið í núverandi mynd dugar ekki einu sinni til að jafna þennan mun og því ótrúlegt að verið sé að ræða um að skerða eða afnema það en framlagið hefur verið til þess fallið að jafna þann óréttláta mun sem er á milli lífeyrissjóða og skerðing þess eða niðurfelling mun skerða enn frekar réttindaávinnslu verkafólks.