Ekki mikið rekstrarvitÞað er ekkert skrýtið þótt íslenskt efnahagslíf sé í jafn skelfilegri stöðu og raun ber vitni, ef tekið er tillit til þeirrar ákvörðunar stjórnar Orkuveitu Reykjavíkur um að greiða út 800 milljónir í arð þó svo fyrirtækið hafi tapað 73.000 milljónum króna á síðasta ári.

Kjörnir fulltrúar í stjórn Orkuveitunnar eru frá Reykjavíkurborg Guðlaugur Gylfi Sverrisson, Kjartan Magnússon, Júlíus Vífill Ingvarsson, Svandís Svavarsdóttir, Sigrún Elsa Smáradóttir, frá Akranesi Gunnari Sigurðsson og frá Borgarbyggð Björn Bjarki Þorsteinsson.

Formaður spyr sig, hvaða skilaboð eru hinir áðurnefndu kjörnu fulltrúar að senda út í samfélagið með arðgreiðslu upp á 800 milljónir þrátt fyrir 73.000 milljóna tap? Á sama tíma hefur stjórn fyrirtækisins farið fram á að laun starfsmanna lækki og einnig að umsömdum launahækkunum sem taka áttu gildi 1. mars yrði frestað til 1. júlí. Þessar aðgerðir áttu að tryggja atvinnuöryggi starfsmanna Orkuveitunnar. Á þeirri forsendu spyr formaður sig einnig hvort ekki sé verið að stefna atvinnuöryggi starfsmanna Orkuveitunnar í verulega hættu með arðgreiðslu upp á 800 milljónir.

Að krefja starfsmenn um lækkun launa þeirra og greiða arð út á sama tíma er ekkert nema argasta ósvífni gagnvart því góða starfsfólki sem vinnur hjá fyrirtækinu.

Hvernig ætlar stjórn Orkuveitunnar að mæta þessum gríðarlega halla sem var á síðasta ári? Nú liggur fyrir að gjaldskrárhækkun varð hjá OR í september sl. upp á 10%, lækkuð launakjör starfsmanna OR áttu að skila 400 milljónum. Mega notendur Orkuveitunnar eiga von á frekari gjaldskrárhækkunum til að mæta því tapi sem fyrirtækið er að verða fyrir og til að geta náð upp í þessa 800 milljóna króna arðgreiðslu?

Það er kannski ekkert skrýtið þótt illa sé komið fyrir sveitarfélögum vítt og breitt um landið ef þetta er viðskiptavitið sem kjörnir fulltrúar sveitarfélaganna hafa. Það er alla vega morgunljóst að ef íslensk heimili væru rekin á þennan hátt sem er að gerast hjá OR þá tæki ekki langan tíma hjá þeim að keyra sig í þrot.

Krafan er hvellskýr: Stjórn OR, greiðið ykkar góða starfsfólki áður umsamdar launahækkanir tafarlaust, annað er hreinasta móðgun við starfsfólk OR.

Enn og aftur á að höggva í launþega og krefja þá um að falla frá áður umsömdum launahækkunum á sama tíma og til stendur að greiða arð út úr fyrirtækinu, eins og nú hefur komið í ljós með Orkuveitu Reykjavíkur.

Verkalýðsfélag Akraness er með samning við Orkuveitu Reykjavíkur vegna nokkurra starfsmanna sem vinna hjá fyrirtækinu, en Akraneskaupstaður á 5,7% í Orkuveitu Reykjavíkur.

Það er með hreinustu ólíkindum að til standi að greiða arð á sama tíma og starfsmenn hafa verið krafðir um að fresta áður umsömdum launahækkunum. Mun OR spara sér um 400 milljónir á því, en ætlar sér á sama tíma að greiða arð upp á 800 milljónir þó svo fyrirtækið hafi tapað 73 milljörðum á síðasta ári. Rétt er að minna á það að gjaldskrá Orkuveitu Reykjavíkur hækkaði um 10% í endaðan september á síðasta ári. Með öðrum orðum, fyrirtæki varpa sínum vanda stöðugt út í verðlagið á meðan íslenskir launþegar verða fyrir gríðarlegri kjaraskerðingu og stóraukinni greiðslubyrði.

Svo eru menn að tala um þjóðarsátt og stöðugleikasáttmála á sama tíma og svona óréttlæti birtist íslenskum launþegum með jafn afgerandi hætti. Það gengur ekki upp að það sé ávalt íslenskir launþegar sem þurfi að herða sultarólina á sama tíma og eigendur stórfyrirtækja hyggist greiða sér út arð þó svo engar forsendur séu fyrir slíkum arðgreiðslum.

Vissulega er það rétt hjá Hjörleifi Kvaran, forstjóra OR, að arðgreiðslurnar renna til eigenda OR sem eru Reykjavíkurborg, Akraneskaupstaður og Borgarbyggð, en það réttlætir hins vegar á engan hátt það að starfsmenn séu látnir taka á sig launalækkanir til þess eins að hægt sé að greiða út arðgreiðslur til eigenda.

Það er alveg ljóst að íslenskt verkafólk er búið að fá nóg af þeirri framkomu sem því er sýnt slag í slag af hinum ýmsu fyrirtækjum og það mun ekki koma til greina að fresta eða falla frá þeim umsömdu launahækkunum sem eiga að taka gildi 1. júlí nk. á hinum almenna vinnumarkaði. Formaður Verkalýðsfélags Akraness skorar á íslenskt verkafólk að rísa upp og láta óánægju sína yfir þeirri þróun sem nú er að eiga sér stað kröftuglega í ljós.

Krafan er skýr, að stjórn OR standi við þær launahækkanir sem samið hefur verið um við stéttarfélögin og láti þær taka tafarlaust gildi, því ef hægt er að greiða út arð þá er hægt að standa við áður umsamdar launahækkanir.