Það verður ekki annað sagt en að einar mestu framfarir í samgöngu-málum okkar Íslendinga hafi verið þegar Spölur ákvað að ráðast í það stóra verkefni að grafa göng undir Hvalfjörð.  Það ber að þakka þeim einstaklingum sem höfðu á sínum tíma kjark og þor til að ráðast í jafn viðamikið verkefni og framkvæmd Hvarfjarðarganga var. 

Gríðarleg aukning hefur orðið á umferð um göngin á liðnum árum og því hefur Spölur nú svigrúm til að lækka veggjaldið um 15% til 20% eins og kom fram hjá Gísla Gíslasyni stjórnarformanni Spalar í Morgunblaðinu í gær. Einng kom fram í Morgunblaðinu í gær að Spölur muni ekki nýta sér það svigrúm sem það hefur til lækkunar á veggjaldinu heldur safni upp í ný göng með því að lækka ekki veggjaldið.  Þess í stað á nota þessar umframtekjur til undirbúnings tvöföldunar hringvegarins á Kjalarnesi og tvöföldunar Hvalfjarðarganga. Það getur vart talist eðlilegt að við sem notum göngin hvað mest eigum að standa straum af þeim kostnaði sem hlýst af vegaframkvæmdum hér á Vesturlandi.  Í könnun sem gerð var fyrir nokkrum árum kom fram að fimmti hver bíll sem ekur um Hvalfjarðargöng kemur af Vesturlandi.

Formaður félagsins getur vart orða bundist yfir þessum áformum og spyr sig hví í ósköpunum á að greiða veggjald í Hvalfjarðargöngum?  Þessi gjaldtaka þekkist ekki í öðrum jarðgöngum, nægir þar að nefna í því sambandi Vestfjarðagöng, Fáskrúðsfjarðargöng og í Héðinsfjarðargöngum þegar vinnu við þau lýkur. 

Látum vera að Spölur standi við þá samninga sem gerðir hafa verið vegna Hvalfjarðarganga og klári að innheimta veggjald til ársins 2018 eins og samningar segja til um, en það er algerlega óeðlilegt og óviðunandi að gjaldtaka skuli vera nefnd í hvert sinn sem rætt er um samgöngubætur á Vesturlandi.  Gjaldtakan er óeðlileg vegna þess að hún þekkist ekki annarsstaðar í vegakerfinu, hvorki í öðrum jarðgöngum né við tvöföldun Reykjanesbrautar og ekki eru hugmyndir um að innheimta vegtoll vegna tvöföldunar á Suðurlandsvegi. 

Rétt er að nefna það að ávinningur Vegagerðarinnar af tilkomu Hvalfjarðarganga er gríðarlegur og nægir þar að nefna það að Akraborgin fékk umtalsverðan styrk frá Vegagerðinni ár hvert meðan hún var í siglingum á milli Akraness og Reykjavíkur og einnig hefur viðhaldskostnaður á veginum í Hvalfirði nánast horfið eftir að göngin opnuðu 1998.  Það er alveg ljóst að verulegar upphæðir hafa sparast hjá Vegagerðinni vegna þessara tveggja þátta. 

Fjölmargir félagsmenn Verkalýðsfélags Akraness þurfa að aka um Hvalfjarðargöng á hverjum degi vegna vinnu sinnar og ljóst er að umtalsverður kostnaður leggst á þessa félagsmenn.  Svo dæmi sé tekið þá þarf félagsmaður sem ekur göngin fimm daga vikunnar að greiða 140.421 kr. á ári sé miðað við ódýrasta veggjaldið.  Sé tekið tillit til skatta og annarra gjalda þá er kostnaðurinn um 200 þúsund krónur á ári.  Á þessu sést að hér er um umtalsverða hagsmuni að ræða fyrir þá félagsmenn sem aka göngin vinnu sinnar vegna.

Það er mat formanns félagsins að það sé algerlega óviðunandi ef innheimta á veggjaldi heldur áfram eftir að búið verður að greiða niður þau lán sem eftir eru tengd Hvalfjarðargöngum.  Það er algert lágmark að við Vestlendingar sitjum við sama borð og aðrir landsmenn hvað varðar gjaldfrjáls jarðgöng. Það er löngu orðið tímabært að samgöngumálaráðherra taki til hendinni hvað varðar vegaframkvæmdir hér á Vesturlandi og þá sér í lagi hvað varðar tvöföldun á einum hættulegasta vegi landsins, Vesturlandsvegi. 

Vissulega ber að fagna því að það er komin hreyfing á vegaframkvæmdir hér á Vesturlandi, en það er alls ekki hægt að fagna því ef þær framkvæmdir eiga að vera fjármagnaðar með veggjöldum.  Það verða allir landsmenn að sitja við sama borð hvað varðar kostnað vegna vegaframkvæmda.