Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherraEins og fram kom í Morgunblaðinu í gær þá er lögð mikil áhersla á að gerð verði þjóðarsátt vegna þess ástands sem nú ríkir í íslensku efnahagslífi. Það var einnig haft eftir Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra að ríkisstjórnin hefði kallað aðila vinnumarkaðarins til fundar í dag til að geta tekið mið af sjónarmiðum þeirra, enda leggur ríkisstjórnin mikla áherslu á þjóðarsátt um þau verkefni sem framundan eru.

Fram kom í 1. maí ávarpi forseta Alþýðusambandsins að hann telji að gera verði nýjan sáttmála á milli vinnumarkaðarins og stjórnvalda um forsendur varanlegs stöðugleika. Einnig kom fram í 1. maí ávarpi Guðmundar Gunnarssonar formanns RSÍ að "við höfum lagt fram drög að stöðugleikasáttmála".

Það er alveg ljóst að formanni Verkalýðsfélags Akraness og fleiri formönnum aðildarfélaga ASÍ er ekki kunnugt um að verið sé að vinna að þjóðarsátt, eða stöðugleikasáttmála vegna þess ástands sem nú ríkir í íslensku samfélagi. Það er hins vegar ljóst að það er ekki hægt að ganga frá neinni þjóðarsátt án þess að aðildarfélög ASÍ séu höfð með í ráðum enda liggur umboð kjarasamninga hjá stéttarfélögunum sjálfum. Ekki hefur verið kallað eftir neinum tillögum eða hugmyndum frá Verkalýðsfélagi Akraness varðandi hugsanlega þjóðarsátt. Það vekur vissulega furðu hjá formanni ef það reynist rétt að nú þegar liggi fyrir drög að einhvers konar þjóðarsátt eða stöðugleikasáttmála.

Það mun ekki ríkja sátt um að gengið verði frá einhvers konar stöðugleikasáttmála eða þjóðarsátt í reykfylltum bakherbergjum. Það er rétt að minna á að íslenskt verkafólk hefur í raun og veru þegar lagt sitt fram til þjóðarsáttar eins og fram kom í síðustu kjarasamningum sem voru afar hófstilltir og áttu að tryggja hér stöðugleika og aukinn kaupmátt til handa okkar fólki.

Það gengur alls ekki upp að það sé einungis íslenskt verkafólk sem tekur á sig byrðarnar í þessu landi en um þessar mundir hafa umframlaunakjör í ráðningarsamningum verið skorin verulega niður og eins og flestir muna eftir þá hefur þeim launahækkunum sem taka áttu gildi 1. mars skv. gildandi kjarasamningi verið frestað til 1. júlí.

Það gengur heldur ekki upp að ríki, sveitarfélög, verslunareigendur og aðrir þjónustuaðilar varpi sínum vanda út í verðlagið á meðan launþegar þurfa að sæta stórkostlegri kjaraskerðingu og þola stóraukna greiðslubyrði.

Bara þannig að það liggi fyrir, þá verður hvorki gengið frá stöðugleikasáttmála né þjóðarsátt án þess að tryggt sé að hagsmunir verkafólks verði hafðir að leiðarljósi í slíkum sáttmála því það er löngu orðið tímabært að fleiri en íslenskt verkafólk axli hér ábyrgð á stöðugleika. Þjóðarsátt verður aldrei að veruleika nema með aðild þeirra stéttarfélaga sem fara með samningsumboðið og slegin verði algjör skjaldborg um þá sem eru að starfa á lægstu töxtunum.