Eins og fram hefur komið hér á heimasíðunni þá stefndi Verkalýðsfélag Akraness fyrirtækinu Skaganum hf. fyrir hönd tveggja félagsmanna sinna eftir að ágreiningur kom upp vegna greiðslu launa í uppsagnarfresti og greiðslu fyrir skerðingar á hvíldartíma. Félagið reyndi ítrekað að ná sátt við fyrirtækið í þessum ágreiningi en án árangurs og því var félagið nauðbeygt að stefna fyrirtækinu og fá niðurstöðu fyrir dómstólum.

Síðastliðinn föstudag var dómsuppkvaðning í Héraðsdómi Reykjavíkur og vann Verkalýðsfélag Akraness annað málið en fyrirtækið var sýknað í hinu málinu.

Málið sem félagið vann laut að því að starfsmanni Skagans var sagt upp störfum og átti starfsmaðurinn ekki að fá greiddan uppsagnarfrest. Ástæða þess að fyrirtækið ætlaði ekki að greiða uppsagnarfrestinn var atvik sem átti sér stað í frítíma starfsmannsins.

Dómurinn var sammála þeim rökum Verkalýðsfélags Akraness í þessu máli um að fyrirtækinu kæmi ekki við það sem starfsmenn gera í sínum frítíma, en orðrétt segir m.a. í dómnum: „Ekki verður fallist á að umrætt atvik hafi réttlætt fyrirvaralausa uppsögn án greiðslu í uppsagnarfresti“.

Um erlendan starfsmanna var að ræða og vék dómari einnig að því í niðurstöðu dómsins að útskýra þurfi með afgerandi hætti hvað stendur í uppsagnarbréfi þannig það sé yfir allan vafa hafið að erlendir starfsmenn viti hvað þeir eru að skrifa undir, en um þetta segir í niðurstöðu dómsins: „Þó að stefnandi skilji að einhverju leyti íslensku og tali ensku verður ekki fallist á að með undirskrift hans á uppsögnina hafi falist að hann samþykki að fallast á að afsala sér launagreiðslum í uppsagnarfresti þó að hann hafi staðfest að hafa skilið að verið væri að segja sér upp en móðurmál hans er pólska, enda leitaði hann til Verkalýðsfélagsins til þess að fá upplýsingar um hvað fælist í uppsögninni“.

Skaginn var dæmdur til að greiða starfsmanninum tæpar 400 þúsund í uppsagnarfrest og 400 þúsund í málskostnað.

Hitt málið laut að starfsmanni sem átti að mati Verkalýðsfélags Akraness inni umtalsverðan rétt vegna skerðingar á hvíldartímum, en stór hluti af skerðingunni var vegna vinnu sem hann innti að hendi þegar verið var að setja nýjan búnað um borð í Málmey Sk 1.

Það er skemmst frá því að segja að Skaginn var sýknaður af þessari kröfu en Verkalýðsfélag Akraness hefur nú þegar ákveðið í samráði við umræddan starfsmann að áfrýja þeim dómi til Landsréttar enda telur félagið niðurstöðu þess dóms kolrangan. Málið laut að því að starfsmanninum var falið að fara í sjóferð með Málmey SK 1 en verið var að setja nýja vinnslubúnað um borð, þann fyrsta sinnar tegundar í heiminum. Vinnslubúnaðurinn byggir á Sub-chilling tækni þeirri er Skaginn 3X hefur þróað undanfarin misseri. Sub-chilling tæknin gerir m.a. notkun íss við geymslu fersks fisks óþarfa með tilheyrandi lækkun kostnaðar við veiðar og vinnslu.

Þessi vinnuferð kallaði á gríðarlega mikla vinnu þar sem vinnudagarnir voru langir og til mikillar skerðingar kom á hvíldartímum. Fyrirtækið hélt því fram að búið væri að greiða hvíldartímana en ekkert í málsgögnum studdi við þann málflutning forsvarsmanna fyrirtækisins.

Dómur tók vitnisburð forsvarsmanna Skagans trúanlegan en dómaranum fannst í ýmsum atriðum framburður starfsmannsins ekki trúverðugur þrátt fyrir að málflutningur forsvarsmanna Skagans hefi alls ekki verið byggður á neinum haldbærum gögnum.

Dómurinn er svo rangur að okkar mati að það nær ekki nokkurri átt enda héldu forsvarsmenn fyrirtækisins því fram að starfsmaðurinn hefði skrifað 186 tímum meira en hann vann og án þess að þeir hafi gert neinar athugsemdir við tímaskráninguna á sínum tíma. Þeir héldu því fram að starfsmaðurinn hefði „sennilega“ skrifað þessa umfram tíma vegna þess að hann hefði verið að rukka hvíldartímana. Í þessu samhengi er rétt að geta þess að Verkalýðsfélag Akraness átti í ítarlegum samskiptum við forsvarmenn fyrirtækisins áður en málið fór fyrir dóm með von um að hægt yrði að leysa málið og aldrei var vikið að því að starfsmaðurinn hafi skrifað fleiri tíma en hann vann. Öll þessi samskipti eru til og voru lögð fram fyrir dóminn.

Málatilbúnaður forsvarsmanna fyrirtækisins var afar ótrúverðugur svo ekki sé fastar að orði kveðið, en fyrirtækið hélt því fram í aðalmeðferðinni að launakerfi fyrirtækisins væri ekki nægilega gott þannig að það gat ekki reiknað launin nema með ákveðnum fjölda tíma á sólarhring og því hefði launadeildin þurft að „blöffa“ launakerfið og færa umfram tíma yfir á aðra daga.

Hugsið ykkur fyrirtæki eins og Skaginn3X sem hefur fengið margvísleg verðlaun fyrir að hanna háþróaðan tæknibúnað um borð í íslensk skip sem og hátæknibúnað sem seldur er erlendis segist vera með svo vanþróað launakerfi að það geti ekki tekið við öllum tímum sem starfsmenn inna af hendi fyrir fyrirtækið og þurfi að blöffa kerfið til að láta það ganga upp. Þetta er alls ekki trúverðugt hjá forsvarsmönnum fyrirtækisins enda sýnist formanni að það eina sem forsvarsmenn hafi náð að blöffa var dómarann í málinu!

Dómurinn kemur reyndar inná þetta með launakerfið og einnig inn á að ráðningarsamningar sem gerðir voru við starfsmanninn hafi verið ólöglegir. Þrátt fyrir það kemst dómurinn að þessari niðurstöðu að sýkna beri fyrirtækið og starfsmaðurinn hafi verið ótrúverðugur. En vegna þess að launakerfið var ekki að uppfylla lágmarksskyldur og ráðningarsamningurinn stóðst ekki grundvallarréttindi kjarasamninga var málskostnaður felldur niður.

Eins og áður sagði þá munum við klárlega áfrýja þessari niðurstöðu til Landsdóms og er lögmaður félagsins nú þegar byrjaður að undirbúa þá áfrýjun.